Odlazak fotoreportera Slobodana Miletića

Na Gradskom groblju u Novom Sadu ove nedelje sahranjen je Slobodan Miletić, fotoreporter i snimatelj u penziji. Tokom karijere ostvario se na različitim profesionalnim pozicijama. Za doprinos u oblasti novinske fotografije i filma nagrađen je najvećim gradskim priznanjem.

Miletić je rođen 22. juna 1944. godine u Sremskoj Kamenici, da bi se porodica posle pet meseci preselila u Novi Sad. Ljubav prema filmu i fotografiji otkrio je 1956. godine kao dvanaestogodišnjak u tadašnjem Kino klubu "Novi Sad". Prijavio se na kurs za kinoamatere da bi naučio tajne zanata. Nakon dva meseca je završio kao najbolji polaznik, što mu je dalo podstrek da ostane u filmskim vodama.

Profesionalno bavljenje filmom započeo je 1963. godine, prvo volonterski u nekoliko dokumentarnih filmova kao farmajstor, da bi po povratku iz vojske postao asistent kamere. Sarađivao je i sa čuvenim Slavujem Hadžićem. Radio je na realizaciji velikog broja projekata. Za Televiziju Novi Sad snimio je više emisija za decu, a dugo godina kao snimatelj dokumentovao je izgradnju rodnog grada za potrebe državnih institucija.

Za TV NS u prvoj polovini sedamdesetih za potrebe reditelja i scenariste Radomira Subotića obavljao je poslove montažera, da bi kasnije snimao i naslovnu špicu za čuvenu poljoprivrednu emisiju "Znanje imanje". Za televiziju povremeno je radio i kao tonski snimatelj, a pravio je i velike fotografije 2x4 metra koje su služile kao pozadina u emisijama.

Kao slobodni filmski radnik Slobodan Miletić je radio za producentsku kuću "Neoplanta film". Učestvovao je u realizaciji mnogih filmova kao asistent snimatelja, snimatelj, druga kamera, organizator, tonski snimatelj, montažer, vođa snimanja ili fotograf.

Godine 1972, nakon što je učestvovao u snimanju filmske serije "Rat i mir" u produkciji BBC - a gde je bio treći asistent kamere, Miletić se kao i mnogi drugi, zbog crnog talasa u jugoslovenskoj kinematografiji povukao iz sveta filma.

Tada je uplovio u vode fotožurnalistike, a kao fotoreporter radio je 33 godine u listu "Dnevnik". U svetu novinske fotografije sarađivao je sa mnogim jugoslovenskim dnevnim i nedeljnim listovima. Godine 1993. učestvovao je u pokretanju štrajka u "Dnevniku" zbog bunta prema režimu Slobodana Miloševića i zahtevanju većih prava za novinare. Nakon toga je sedam i po godina bio na prinudnom odmoru.

Kao profesionalni fotoreporter imao je više samostalnih izložbi, a učestvovao je i na mnogim kolektivnim širom sveta.

Tokom karijere za fotoreporterski rad dobio je treću nagradu za reportažu sa posleratnih događaja za 1992. godinu, a 2003. dobio je Novembarsku povelju Novog Sada za ukupan doprinos u oblasti novinske fotografije i filma.

Slobodan Miletić je jednom izjavio da se zaljubio u kameru zbog njene čari i mogućnosti da govori slikom, a da kada njega više ne bude, film i fotografija će nastaviti da žive i prikazuju lepotu vremena u kojem je živeo.

Iza sebe je ostavio suprugu Kaću, ćerku Aleksandru i unuke Ivu i Teu Irenu.

Filmska ostvarenja u kojima je Miletić učestvovao: Neka od dokumentarnih i igranih filmskih ostvarenja u kojima je Miletić učestvovao na različitim pozicijama su "Posejem pa se smejem" (1964.), "Velika izložba" (1964.), "Berberi su prvi ljudi" (1966), "Dodir" (1966), "Žurnal o omladini na selu" (1966), "Juče" (1967), "Hajde da sanjamo" (1967), ,"Strašan lav" (1967), "Beli ljudi" (1968), "Štrajk" (1968), "Jedan dramatični dan drugarice Vere i gospođe Anđe" (1969), "Sveti Pesak", "Samrtno proleće", "Doručak sa đavolom" i još mnogi drugi filmovi. Od 1966. do 1985. godine angažovan je na snimanju filmske dokumentacije o Novom Sadu. Kao snimatelj radio je na filmovima o izgradnji Beočinske fabrike cementa, na dokumentarcu o Fabrici armatura iz Kule, o novosadskom Novkabelu, i o čuvenoj mesnoj industriji iz Subotice "29. novembar".

Tekst: Mojnovisad.com

Fotografije: Branislav Lučić i arhiva Slobodana Miletića